Οι πολιτικοί όροι αλλάζουν έννοια. Σήμερα, η διάκριση γίνεται ανάμεσα στις δυνάμεις της προόδου και της προοπτικής, τις δυνάμεις τις εκσυγχρονιστικές, και τις δυνάμεις της συντήρησης, που επιλέγουν την αδράνεια, την ακινησία και την αποτελμάτωση. Ανάμεσα στις δυνάμεις που τολμούν να πουν στο λαό την αλήθεια χωρίς το φόβο του πολιτικού κόστους, που έχουν το σχέδιο, τη βούληση και τη γνώση να οδηγήσουν τη χώρα στον πυρήνα του ευρωπαϊκού "γίγνεσθαι" και να αξιοποιήσουν τις συγκυρίες επωφελώς γι\' αυτή και για την κοινωνία, και στις δυνάμεις που αντί για σχέδιο προβάλλουν ευχολόγια, αντί για έργα προσφέρουν λόγια, αντί να μεριμνούν για το μέλλον επιστρέφουν στο παρελθόν και αντί να προχωρούν μπροστά επιλέγουν την οπισθοδρόμηση και τη συμπόρευση με τον παλαιοκομματισμό και το λαϊκισμό.